Górnictwo głębinowe - niekonwencjonalne metody pozyskania surowców

Górnictwo głębinowe polega na wydobywaniu minerałów z dna morskiego. Głównymi rudami o znaczeniu komercyjnym są polimetaliczne konkrecje, które znajdują się na głębokości 4–6 km. Polska ma koncesje na wydobywanie surowców ze strefy Clarion–Clipperton (CCZ). Szacuje się, że znajduje się tam ponad 21 miliardów ton tych konkrecji. Ze względu na ich skład chemiczny (duża zawartość manganu, żelaza, niklu, kobaltu, miedzi a także pierwiastków ziem rzadkich) stanowią perspektywiczne źródło surowców metalicznych. Konkrecje zawierają miedź, nikiel, kobalt (zawartość ok 2,5%). Szacuje się, że globalne dno oceaniczne zawiera ponad 120 milionów ton kobaltu, czyli pięć razy więcej niż ilość znajdująca się w rezerwach lądowych. Jednym z największych wyzwań górnictwa głębinowego jest opracowanie metody transportu urobku z dna na powierzchnię morza. Autorzy od kilku lat prowadzą badania teoretyczne i eksperymentalne nowych koncepcji transportu z dna morskiego, wyniki których przedstawili w kilku publikacjach. W trakcie rozważań różnych koncepcji transportu z dna morskiego z wykorzystaniem modułu autonomicznego, zwrócono uwagę na straty energii podczas wymiany medium roboczego między autonomicznym modułem transportowym a otoczeniem (wodą morską). Kolejnym etapem badań jest wzbogacanie wydobytego z dna morza surowca. Prowadzone są próby wzbogacania hydrometalurgicznego i pirometalurgicznego. Zespół uzyskał pięć patentów dotyczących eksploatacji głębinowej.

Uniersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Uniwersytet Wrocławski